طنز | پدیده چوب‌خواری

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، در بین مخلوقات خداوند متعال هر جنبده‌ای غذای متناسب با خودش را می‌خوره. بعضی‌ها از موجودات و جانوران این کرۀ خاکی گیاه خوارند، بعضی گوشت خوار. بعضی دیگر که روی دو پا راه میروند، به نوع چیزی که می خورن، حساسن و توجه ویژه دارن و این یعنی «عادت غذایی».

اصولا عادت غذایی هر کس به علایق او بستگی داره. قاعدۀ فلسفی مشهوری هست که میگه، خوراندن یا خوردن هر کس بحسبه؛ هر کس به حسب خود چیزی را می‌خورد یا می‌خوراند. میزان تحصیلات، موقعیت شغلی، محیط کار، فرهنگ خانواده و دوستان و آشنایان هم تأثیر مستقیم و غیر مستقیمی بر میل خوردن یا تشویق به خوراندن و شوق به خوارش (گرسنگی کاذب نسبت به بیت‌المال) یا خارش داره.

عادت غذایی بعضی از مسئولان ما یا آقازادگان محترمشان وابسته شده به پاچه‌خواری، رانت‌خواری، زمین خواری، جنگل خواری، کوه‌خواری. خب شما هم یک خرده به این خوارندگان عزیر حق بدید! یه ضرب المثل چینی هست که میگه «تَرک عادت موجب ضرره»! عادت، چیزی نیست که به همین سادگی‌ها ترک بشه. آدمی که به «شیشه» معتاد باشه، از کمپ ترک عادت اعتیاد فرار می‌کنه، حالا شما انتظار دارید عزیزان رانت‌خوار از «گل» مخدر رانت‌خواری دست بردارن؟! حاشا و کلا عزیزم! دنیا کجا میره، تو کجا میری؟!

لابه‌لای این همه خوارش و عادت غذایی از سوی خوارندگان عزیز، من امروز فهمیدم که ما چقدر در غفلتیم و از اطراف خود بی‌خبر. میگید نه، الآن معلوم میشه. تا به حال از خودتون پرسیدید که موریانه چی می‌خوره؟ اصلا می‌دونستید کرم ابریشم برگ میخوره؟‌ می‌دونستید مورچه‌ای وجود دارد که چوب می‌خوره و در تنۀ درختان زندگی می‌کنه؟ بله که می‌دونستید، البته که بیشتر آدما می‌دونن حشرات و آفات چوبخوار جزئی از طبیعتن، ولی مطمئنم نمی‌دونستید که ما انسان چوبخوار هم داریم. چوبخوار؟ بله برادر من، مسئول چوبخوار! وزیر چوبخوار! جالب نیست؟ هم جالبه و هم جدید و هم مغفول.

آشنایی اینجانب با چوب‌خواری از اونجایی شروع شد که دیدم یکی از وزرای جوان، باحال و خوشحال دولت دوازدهم گفته: «من چوب مبارزه با فساد رو می‌خورم».

باور بفرمایید بنده هم مثل شما اولش هر چی سعی کردم این جمله رو باور کنم نتونستم؛ دیدم نه با عقل جور در میاد نه با هیچ چیز دیگه. از همون ثانیه‌های اول فکر کردم که ایشون می‌خواد بگه من دارم تاوان مبارزه با فساد رو میدم، اما بعد که خوب دقت کردم فهمیدم نه بابا! این بنده خدا راست گفته و حرفش کاملاً جدیه.

هدف ایشون بیشتر ایجاد جنگ روانی بوده، خواسته دستگاه‌های نظارتی رو تهدید و وادار به عقب نشینی کنه. منظورش این بوده که منو اینطوری نگاه نکنید، این قدر هم زور نزنید، مطالبه نکنید! گُنده تر از شما اون سر دنیا نشستن و طرف اروپایی کرسنت رو محاکمه و دادگاهی کردن، اما دستشون به من نرسیده، حالا چند تا حقوقدان و دانشجو و خبرنگار میخوان زیرپای منو رو خالی کنن!؟ آننااانننااااس داداش، چاییدی!، اشتباه گرفتی! «من، چوب مبارزه با فساد رو می‌خورم»، یعنی مبارزه با فساد، تنه، و برگ و ریشه داره، ولی من مستقیم میرم سراغش چوبش و چوبش رو می‌خورم. از هیچ کس هم حساب، مِساب نمی‌برم. از لج شما بچه پرروها هم که شده، اگر بتونم ریشۀ درخت مبارزه با فساد رو می‌خشکونم، هزار نفر دیگه مثل شما هم بیاد متن قرارداد آی پی سی[1] را بهش نشون نمی‌دیم! هزار بار دیگه هم توتال بیاد اطلاعات میدان‌های گازی رو بدزده ببره، به شما هیچ ربطی نداره، نوش جونش! دستور میدم صد تا دیگه هم دستگاه pos بیارن بدن به آبدارچی دفتر کارم، به شما چه؟! هان؟! سر پیازید یا ته پیاز؟! گذشت اون زمانی که وزارت خونه دست گروهبان‌ها بود، الآن دور، دور ژنرال‌هاست؛ دوره‌ای که در وزراتخونه نفوذ میکنن و 16 تا، 16 تا دسته‌گل به آب میدن، چی فکر کردید؟!

پس دیدید چقدر ما از دور و برمون غافلیم، حواسمون نیست. همین طوری دارن محیط زیست رو نابود می‌کنن، هی چوب می‌خورن، هی‌چوب می‌خورن، ما هم انگار نه انگار!

البته یه سری حقایقی هست که هیچ وقت نمیشه ازشون گذشت. من موندم این وسط آدم باید دلش برای کی بسوزه، واقعا! قبول کنید مردم هم دیگه مردم سابق نیستن، به قول وزیر بهداشت که با تمام وجود داره چوب مبارزه با فساد رو می‌خوره، همه دارن کاری می‌کنن که مردم هر روز غمگین‌تر و غمگین‌تر و غمگین‌تر تر تر بشن. خب بابا از قدیم گفتن «هر چه کنی به خود کنی»، یک کم با مسئولین همکاری کنید، یک کم انصاف داشته باشید دیگه مردم عزیز ایران!

مردم عزیز یادتان هست؟! مورد داشتیم این قدر چوب خورد که یهویی، همینطوری پنج تا تیر به یه آدم ... به ادعای مهدورالدم بودن و... و ... و ... شلیک کرد (جالی خالی مربوط به نسبت‌ها و توهین‌های چوبخواران اصلاح طلب به آن مرحومه است). مردم عزیز! یعنی بندۀ خدا یه طوری چوب مبارزه با فساد رو خورد که در دم بالا آورد.

مردم عزیز یادتان هست، اون دختری که توی خونَش جنس قاچاق پیدا کردن، صبیۀ محترمۀ کدوم وزیر بود؟! تا کی این بیچاره‌ها باید این قدر چوب بخورن؟!

مردم عزیز ایران، آیا اون وزیری که در روز رأی اعتماد از مجلس موجودی کارتش 700، 800 هزار تومان بود و دخترش خجالت می‌کشید پیش دوستاش اینو بگه، توی کرۀ مریخ داشت چوب مبارزه با فساد رو می‌خورد؟! بابا یه نگاهی به دور و برتون بندازید!

مردم یادتان هست کسی رو که میگفتید خونش 40 میلیارد می‌ارزه و خیلی صادقانه اومد گفت که قیمت خونۀ من 8 میلیارده؟ این رو چی می‌گید؟!

مردم عزیز! واقعا دل آدم برای او وزیری که پورشه کاین داشت و گفت نمی‌خواد از روی ریاکاری مثل بقیه مردم ماشین معمولی سوار شه می‌سوزه؛ طفلک هنوزم که هنوزه تمام دست و صورت و اینهاش از شدت چوب‌خواری سیاه و کبودن! هنوز مردم عزیز!

مردم عزیز! آی مردم عزیز! با منید یا نه؟ نکنه شما هم دارید چوب مبارزه با فساد را می‌خورید؟! من نمی‌دانم شما هم به چوب‌خواری افتادید یا نه ولی می‌دانم که چوب‌خواری گرچه مسبوق به سابقه است، ولی تا هست، همینی که هست، هست. تا چوب‌خواری، چوب‌خواریه، چوب‌خواریه مردم عزیز! (بر وزن تا تاریخ تاریخه تاریخه، اثر هنرمند مشهور).

در پایان اینجانب در اثر یادآوری این خاطرات تکان‌دهنده و دهشتناک، اعلام شرمساری خویش از روی سفید مسئولین چوب‌خوار و سختکوش، اعلام می‌دارم! و خیر مقدم عرض می‌کنم خدمت همۀ خانواده‌های مُصاب که در مرقومۀ اینجانب به نیکی‌ از سوابق انقلابی و مبارزاتی‌شان در مبارزه با فساد از آنان یاد شد.

این حقیر از صمیم قلب آرزومندم در دادگاه عدل الهی کوتاهی امثال بنده نسبت به اعمال این عزیزان را ببخشایند، و گرز آتشین ملائک بر سر همه خوارندگان و چوب‌خواران فرود آید! الهی آمین!/918/ی702/س

مجید پاک‌نیت

[1]. IPC مخفف Iran Petroleum Contract به معناي قرارداد نفتي ايران است (ایرنا، کد خبر: 82197668). در دوران تحریم، شرکت‌های خارجیِ نفتی از ایران رفته بودند و دولت می‌خواست با استفاده از فضای پس از تحریم، آنان را دوباره به ایران برگرداند. نظر دولت این بود که شرکت‌های خارجی میل مشارکت مجدد در ایران را ندارند و ما باید قراردادهای نفتی را برای آن‌ها جذاب کنیم. برای بازنگری در قراردادهای نفتی، کمیته‌ای تشکیل شد ... همه منتظر بودند که قرارداد جدید را ارزیابی کنند. اما اصل قرارداد محرمانه نگه داشته شد (مشرق نیوز، کد خبر 605239).